Dag 5; verfrissende riviertjes, valse honden, cola

Vanmorgen opnieuw rond 11u vertrokken, nadat we uiteindelijk toch nog twee 'muizen' hadden kunnen vangen (op de foto). Papa zat namelijk in het gras te wachten tot ze hun holen uit kwamen, maar als ze kwamen had hij de camera niet en als hij de camera had, kwamen de muizen niet =p. Dus hij stuurde mij erop af en ik had redelijk snel verschillende foto's van 2 muizen.

De rit verliep goed en het was fijn rijden over de paden door de bandensporen. Dus op vlakke stukken kon ik heerlijk vooruit galopperen en vervolgens weer rustig terug stappen. Toen ik een keer vooruit galoppeerde, stonden een eindje naast het pad twee gers. Aangezien ik op een kudde geiten en schapen afging, stopte ik maar op tijd om me om te draaien. Op dat moment kwamen plotseling twee grote honden vanachter de gers blaffend op me af gerend. Ik had al gelezen over het feit dat veel familie's zulke honden hebben en dat ze soms flink gemeen kunnen zijn. Dat was een akelig moment dus ik dacht; als ze te dichtbij komen spoor ik hem maar flink aan en galoppeer ik hard terug naar de rest. Gelukkig was dit niet nodig en kon ik met snel stappen ver genoeg wegkomen zodat ze het opgaven. Dus aan de andere kant van de paardenman gaan rijden toen we er weer langs moesten. Ze kwamen plotseling (ze hadden zich, zoals Tina al voorspelde, verstopt) weer luid blaffend aanrennen. Blijkbaar moet je hard schreeuwen naar de honden hier en dan druipen ze af. Ze hebben het daarna nog een keer geprobeerd, maar gaven het toen snel op.

Rond 1u kwamen we bij een riviertje waar we pauze hielden. Het was ongelooflijk warm, dus het was wel fijn zo bij een riviertje. De paarden konden er in gaan staan en wij konden er een beetje opfrissen. Ik heb mijn broek nog even omhoog gerold en ging pootjebaden.

Toen we rond half 4 weer verder gingen (volgens de paardenman, vertaald door Tina, hadden we genoeg tijd), leek het wel nog warmer en de paarden hadden veel last van de vliegen. Ook vlak voor de pauze hadden ze hier last van.

Dus we vervolgden onze weg, eerst langs de rivier. We zagen een paard plat aan de zijkant van de rivier liggen, ik was ervan overtuigd dat hij dood was of dood ging, maar later werd ons verzekerd dat hij nog leefde.
We hoefden niet de brug over volgens de paardenman, oh ja, toch maar wel. Dus voorzichtig de brug over, het paard van papa sprong nog even weg. En daarna weer over het pad in de warmte onze weg vervolgd. Het scheelde dat we maar een klein stukje hoefden...

Na een tijd zagen we de bomen in de verte (we zouden ons tentje in het bos opzetten). En na zo'n twee en half uur waren we bij die bomen aangekomen, het bleek maar een rijtje bomen te zijn, we moesten eerst het stadje (Karachorum) nog door.
Na nog een uur kwamen we langs een tourist camp. We waren moe en hadden verwacht er allang te zijn. Dus aan Tina gevraagd hoe het kwam dat we al 3,5uur op het paard zaten en nu nog 5km moesten (een uur rijden met de pakpaarden die niet meer wilden). Tina zei dat ze het niet wist, ze gaf alleen maar door wat de paardenman zei, en dat was niet veel. Als ze iets vroeg was het vaak: het is oke. Dus gevraagd bij de camp of er nog plaats was, maar uiteindelijk toch maar doorgereden. We reden langs een andere camp en Tina zei dat dit een goede was voor een zacht prijsje. Dus toch maar besloten om er te blijven.
Dit bleek een goede keuze te zijn, want het begon te regenen en onweren, terwijl we dit nog helemaal niet gehad hadden. Ook konden we nu na lange tijd weer heerlijke koude cola drinken en papa bier. Ik denk dat dit de lekkerste cola ooit was.

Toen we de paarden afzadelden was er nog een onenigheid tussen Tina en de paardenman, hij riep er namelijk een andere gids bij om te vragen waarom we hier bleven en niet naar het bos waren gegaan. Tina had het hier best moeilijk mee.

Gelukkig is alles nu weer rustig en kunnen we gaan slapen om ons op te laden voor de laatste dag van de tocht, al is het nu wel zonder bagage, want we gaan op en neer naar het bos.
Dus morgen nog even genieten van het laatste dagje paardrijden.